همانطور که در سال های گذشته پیش بینی می شد، استفاده از انواع آهن در صنعت ساختمان بسیار رواج یافته است. تیرآهن یکی از انواع آهن است که در استانداردهای مختلف تولید و به بازار عرضه می شوند. همان طور که می دانید انواع آهن هایی که از کارخانه خارج می شوند برای استفاده نیاز به برش دارند. از آنجایی که تیرآهن به عنوان یک ماده پرکاربرد در ساختمان سازی و صنایع مورد استفاده قرار می گیرد، برش تیر آهن نیز یکی از فرآیندهای مهم در این فعالیت ها محسوب می شود. برش تیرآهن در اصل فرآیندی است که طی آن این مقطع فلزی به قطعاتی با ابعاد مورد نیاز تبدیل می شود و این فرآیند به دو روش سرد و گرم انجام می شود. این مقاله به بررسی برش سرد و گرم تیرآهن اختصاص دارد و قصد داریم به بررسی کامل مراحل هر دوی این روش ها و مزایا و معایب آن ها بپردازیم. بنابراین تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.
یک نوع مصالح و سازه فلزی است که در ساختمان سازی استفاده می شود و دارای ظاهری H شکل و شامل بدنه و دو بال می باشد و در استانداردهای مختلفی مانند IPE, INP, IPB و CNP ساخته می شود. این محصول فولادی معمولا در شاخه های 6 و 12 متری تولید می شود. از آنجایی که گاهی ممکن است تیرآهن در ساخت ساختمان بلند باشد، بنابراین برای برش این محصول فولادی باید از روش های مختلف برش تیرآهن استفاده کرد تا عملیات جوشکاری روی اسکلت فلزی ساختمان انجام شود.
تیرآهن ها در شاخه های ۱۲ متری تولید می شوند اما در حین ساخت به دلیل استفاده در سازه لازم است این پروفیل در اندازه های مشخص بریده شود. به عنوان مثال برای ستون های ساختمانی با برش تیرآهن به روش های مختلف طول تیرآهن را کاهش می دهند. همچنین برای قرار دادن تیرآهن در قسمت مورد نظر سازه باید قطعات اتصال را به گونه ای برش داد که در محل مورد نظر به خوبی جا بیفتد و یا در موارد خاص باید در تیرآهن سوراخ کرد. همچنین در تولید تیرآهن لانه زنبوری یکی از مهمترین فرآیندها برش تیرآهن و سپس ساخت آن می باشد. علاوه بر موارد فوق، گاهی از برش تیرآهن برای تبدیل آن به سپر استفاده می شود. در تمامی مواردی که ذکر کردیم، برش تیرآهن باید با روش های استاندارد و اصولی با کمترین خطا و انحراف انجام شود. همچنین تیرآهن ممکن است با سایزهای مختلف و کمتر از ۱۲ تولید شود که به آن ها تیرآهن معمولی می گویند. برخی از مشتریان به تیرآهن هایی با اندازه های خاص نیاز دارند که برای آن ها لازم است طول پروفیل کوتاه شود. برای این منظور می توان از تیرآهن های معمولی نیز استفاده کرد.
روش های مختلفی برای برش تیرآهن ها وجود دارد که هر کدام در شرایط متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرند. انواع روش های برش تیرآهن شامل موارد زیر است:
امروزه روش برش تیرآهن به روش سرد یکی از روش های اصلی برش تیرآهن های فولادی می باشد. این روش با کمک گیوتین های سنگین انجام می شود. در این روش به گونه ای عمل می کنند که محل برش را روی لبه گیوتین قرار می دهند و با فشار دادن شاسی، تیغه های قیچی پایین آمده و ناحیه مورد نظر را برش می دهند. دستگاه های پانچ و برش هیدرولیک نمونه هایی از این کار هستند که بدون تولید براده برش را انجام می دهند. معمولاً ناحیه برش با روش کوپال تغییر شکل می دهد، بنابراین برای عملیات جوشکاری از دستگاه هیدرولیک استفاده می شود. همچنین هنگام برش باید به وزن و حجم تیرآهن توجه کرد و سپس دستگاه مورد نظر را انتخاب کرد.
واتر جت یا جت آبی اصطلاحی است که برای توصیف دستگاه هایی استفاده می شود که از جریان آب با فشار بالا برای اهداف برش و تمیز کردن استفاده می کنند. این روش برش در کارگاه های ساختمانی رایج نیست و در محیط های صنعتی و کارخانه ای کاربرد دارد.
یکی دیگر از روش های برش تیرآهن، برش گرم یا برنولی است، این روش در اصل همان برش با هوا می باشد. گرمای ایجاد شده در اثر احتراق گاز استیلن و اکسیژن از نوک مشعل برنول خارج می شود و باعث ذوب شدن ناحیه برش می شود. روش برنولی به مهارت زیادی نیاز دارد و برای انجام آن از افراد متخصص استفاده می شود. برش گرم نسبت به برش سرد به هزینه کمتری نیاز دارد.
ماشین سنگ فرز (Grinding Machine) یکی از سنتی ترین دستگاه های برش است. از این دستگاه برای برش لوله، میلگرد، تیرآهن، ورق و سایر محصولات فولادی استفاده می شود. از این دستگاه می توان برای پولیش نیز استفاده کرد. صفحه سنگی که برای برش استفاده می شود معمولاً ۳ میلی متر و سنگ فرعی معمولاً ۶ میلی متر ضخامت دارد. برای برش انواع فلزات از صفحات مختلفی استفاده می شود. به عنوان مثال برای برش فولاد ضد زنگ بهتر است از سنگ مخصوص استفاده کنید وگرنه ممکن است زنگ بزند.
روش دیگر برش تیرآهن ها استفاده از اره آتشی است. این دستگاه معمولا برای برش در کارگاه ها استفاده می شود. از اره آتشی برای برش سایر پروفیل های آهنی مانند گوشه ها و ناودانی ها نیز استفاده می شود. به کمک این دستگاه برش ها خیلی سریع انجام می شود و می توان به کمک میز کار این نوع اره برش را در زاویه دلخواه انجام داد. یکی از تجهیزات اره آتشی کلید ایمنی خودکار است، زیرا در صورت شکستن تیغه در حین کار، این کلید ایمنی به طور خودکار دستگاه را متوقف می کند. میزان نیروی برش در دست اپراتور است، بنابراین اپراتور باید تجربه کافی را داشته باشد که نیروی زیادی وارد نکند و باعث شکستگی تیغه نشود.
این دستگاه دارای اره های چرخشی است که نسبت به سایر اره ها برش باریک تری ایجاد می کند و باعث حواس پرتی کمتری در کار می شود. معمولا به دلیل برش قطعات ضخیم، عمل با پاشیدن آب و صابون جهت خنک سازی انجام می شود. دستگاه اره نواری مناسب ترین روش برش تیرآهن های سنگین و تیرآهن های ضخیم می باشد.
لیزر فناوری است که در آن از اشعه برای برش اجسام استفاده می شود. پرتو لیزر با تحریک مواد تولید کننده لیزر توسط تخلیه الکتریکی یا تابش یک لامپ در یک محفظه بسته تولید می شود. برش لیزری با استفاده از اشعه لیزر از خروجی لیزر قوی بر روی اجسامی که می خواهند بریده شوند انجام می شود. فناوری لیزر به دلیل دقت بالایی که دارد بیشتر در سوراخ کاری و ایجاد نقش و نگار روی ورق ها استفاده می شود. صنایع نظامی، هوانوردی و پزشکی از جمله کاربردهای اصلی برش لیزری هستند. این روش در کارگاه ها رایج نیست و بیشتر برای برش های دقیق آزمایشگاهی و صنعتی استفاده می شود.
مزایای برش سرد بسیار بیشتر از معایب آن است. در ادامه به اختصار مزایای این روش را توضیح داده ایم:
همانطور که می دانید قراضه یا ضایعات جزء مواد خام است که پس از عملیاتی مانند برشکاری قابل استفاده می شوند. در برش سرد تیرآهن، میزان ضایعات بسیار کم است و این مزیت بسیار بالایی در برش حجم زیادی از مقاطع فولادی است.
همانطور که می دانید تغییرات دما در فلزات می تواند خواص آن ها را تغییر دهد یا ورق های فولادی را شکننده تر کند. اما از آنجایی که در این نوع عملیات برش تغییر دما زیاد نیست، خواص مواد اولیه به حالت اولیه خود باقی می ماند.
از آنجایی که این عمل در دمای اتاق انجام می شود، نیازی به استفاده از شعله و مشعل نیست و این امر به حفظ محیط زیست کمک می کند و درصد تولید آلاینده را در این روش به صفر می رساند.
استفاده از این روش باعث افزایش سرعت عملیات برش و در نتیجه کاهش اتلاف زمان در طول پروژه می شود. همچنین این مزیت باعث می شود که بتوان حجم بیشتری از تیرآهن ها را در اشکال و اندازه های مختلف در زمان کمتری برش داد.
استفاده از وسایلی مانند اره، گیوتین و قیچی در این روش امکان برش را در اشکال و اندازه های مختلف فراهم می کند. در نتیجه می توان با برش سرد تیرآهن ها، اشکال پیچیده را راحت تر و با سرعت بیشتری برش داد.
از آنجایی که هر روش دارای مزایا و نکات مثبتی است، وجود معایب و نکات منفی نیز غیرقابل انکار است. از معایب این روش برش سرد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
در این روش نسبت به روش برش گرم به دلیل امکان افزایش مصرف مواد مختلف، احتمال افزایش هزینه نهایی برش بسیار زیاد است.
یکی از نکات دردسرساز در این روش وزن و قرارگیری دستگاه های روش برش سرد می باشد. به این ترتیب که به دلیل داشتن جک های هیدرولیک قوی و تجهیزات پنوماتیکی، این نوع دستگاه ها سنگین بوده و در حین کار قابل جابجایی نیستند.
عموماً دستگاه های برش در این روش وزن بالایی دارند و نمی توان آن ها را به طور مداوم به مکان دیگری برای برش برد. بنابراین این دستگاه ها ثابت بوده و قابل جابجایی نیستند. بنابراین محل برش محل ثابتی است که در مواردی می توان آن را مشکل تلقی کرد.
از مزایای برش تیر آهن با روش گرم می توان به موارد زیر اشاره کرد.
برش تیرآهن به روش گرم نیز سرعت بالایی دارد و می توان قطعات با حجم زیاد را در مدت زمان معقولی تکمیل کرد.
ماشین هایی که برای برش تیرآهن ها به روش گرم استفاده می شوند مانند دستگاه های CNC می توانند با ارتباط با نرم افزار و کامپیوتر به راحتی تیرهای فولادی را به شکل و اندازه و ضخامت دلخواه برش دهند.
برش تیرآهن با روش گرم در کنار مزایایی که دارد می تواند معایبی نیز به همراه داشته باشد که می توان به شرح زیر اشاره کرد:
برش تیرآهن با روش گرم حتی در صورت استفاده از روش های مکانیزه می تواند خطراتی مانند سوختگی، آسیب های ناشی از تماس با اجسام داغ و غیره را به همراه داشته باشد.
در این روش برش تیرآهن به دلیل افزایش دمای فلز، شاهد تغییراتی در خواص شیمیایی و فیزیکی و در نتیجه کاهش مقاومت آن می شوید. از طرفی ایجاد گرما با این روش باعث ایجاد مواد آلاینده یا سمی می شود.
در صورت تمایل به خرید تیرآهن ۱۴ و ۱۶ به تعداد زیاد می توانید به کارخانه هایی که این محصول را در لیست محصولات خود دارند مراجعه نمایید. قیمت تیرآهن در کارخانه نسبت به قیمت آنلاین آن ارزانتر است. وبسایت رسمی فولاد ۳۶۹ یکی از عرضه کنندگان تیرآهن می باشد. قیمت روز تیرآهن اصفهان اساس وزن آن تعیین می شود. به عنوان مثال وزن تیرآهن ۱۴ را می توان به دو دسته تقسیم کرد. تیرآهن ۱۴ با وزن ۱۵۵ کیلوگرم در بسته های ۳۶ تایی و تیرآهن ۱۴ با وزن ۱۳۷ کیلوگرم در بسته های ۱۰ تایی. همچنین قیمت انواع تیرآهن ها از جمله تیرآهن ۱۶ و ۱۴ را در این وبسایت مشاهده می کنید.
تیرآهن یکی از پرکاربردترین مقاطع فولادی سازه ای است که وظیفه اصلی آن تحمل تنش های ناشی از نیروهای برشی و خمشی بر ساختمان است. تیرآهن دارای استاندارد IPE است و اکثر تولیدکنندگان ایرانی از این استاندارد پیروی می کنند. تیرآهن سایز 16 با استاندارد IPE دارای طول دوازده متر و وزن تقریبی هر شاخه حدود 190 کیلوگرم می باشد. برای استعلام قیمت آهن آلات و خرید اینترنتی محصولات فولادی به وبسایت فولاد ۳۶۹ مراجعه کنید و یک خرید اقتصادی برای خود انجام دهید.
علاوه بر عواملی که در پاراگراف های قبل ذکر کردیم؛ قیمت روز تیرآهن نیز به شاخص های اقتصادی بستگی دارد. نرخ دلار، قیمت جهانی آهن، شاخص نفت، تعرفه کمرگ، نرخ تورم و عرضه و تقاضا همگی بر قیمت تیرآهن تاثیرگذار هستند. به همین دلیل است که گاهی اوقات قیمت روز تیرآهن نسبت به قیمت روزهای قبل تفاوت زیادی دارد. توصیه می کنیم قبل از خرید انواع تیرآهن قیمت آن را از کارشناسان ما جویا شوید تا هنگام تسویه فاکتور با مشکل مواجه نشوید. برای استعلام قیمت تیرآهن با شماره درج شده در سایت تماس بگیرید.
همان طور که می دانید معمولا در هنگام خرید تیرآهن، شاخه های ۱۲ متری فروخته می شود و بسته به نوع کاربرد ممکن است نیاز به بریدن و کوتاه شدن طول شاخه باشد. در این شرایط باید یکی از روش های برش را انتخاب کرد و هزینه برش به قیمت تیرآهن خریداری شده اضافه می شود. در این مقاله توضیح داده شد که روش های برش متفاوتی برای برش تیرآهن وجود دارد که به طور کلی می توان آن ها را به دو دسته گرم و سرد تقسیم کرد.
آیا تا به حال به اهمیت ورق سیاه در صنعت توجه کرده اید؟ از آنجایی که آهن به دلیل استحکام و خواص مطلوب یکی از حیاتی ترین و پرمصرف ترین فلزات در جهان است، به اشکال مختلف مانند ورق برای صنایع مختلف با سایر فلزات ترکیب می شود. از انواع ورق در صنایع محتلف از جمله خودروسازی و ساختمانی استفاده می شود و ورق سیاه یکی از محصولات آهنی است که به عنوان محصول واسطه ای برای تولید کالاهای صنعتی آهن با مصرف مستقیم مانند قطعات خودرو، پروفیل ساختمان استفاده می شود. در این مقاله به بررسی کاربرد و خواص ورق سیاه به همراه انواع و عوامل موثر در تعیین قیمت آن یا آهن برای فعالان صنایع مرتبط می پردازیم پس با ما همراه باشید.
کلیه مقاطع فولادی به روش نورد سرد و گرم تولید می شوند. ورق های تولید شده به روش نورد گرم که ظاهری مات و مشکی دارند به ورق سیاه معروف هستند. برای ساخت این نوع ورق در دمای بالاتر از 930 درجه سانتیگراد تحت فشار نورد قرار می گیرد. به دلیل دمای بالا در هنگام تولید، رنگ محصول مات و سطح آن زبر می شود. در طی مراحل بعدی، شکل پذیری ورق را بهینه می کنند. دو ورق ST37 و ST52 از پرمصرف ترین ورق های مشکی هستند و هر کدام به دلیل ترکیبات شیمیایی متفاوت، خواص مکانیکی و کاربردهای متفاوتی دارند. ابعاد ورق سیاه با توجه به رول بودن و همچنین عرض غلتک هایی که در هنگام تولید استفاده می شود متفاوت است. برای آشنایی بیشتر با ورق سیاه بهتر است مقاله زیر را مطالعه کنید.
ورق سیاه در گریدهای مختلف تولید می شود تا تولیدکنندگان بتوانند با توجه به نیاز خود بهترین و مناسب ترین را انتخاب کنند. ASTM و SAE دو استاندارد و معیار اندازه گیری ساختار فیزیکی، توانایی، خواص و ویژگی های فلزات هستند. نام گذاری دسته ها در استاندارد ASTM با A شروع می شود که نشان دهنده فلزات آهنی است، اما برای نام گذاری دسته ها در استاندارد SAE از اعداد چهار رقمی استفاده می شود. در این سیستم عیار فولادهای کربنی ساده با عدد 10 شروع و با دو عدد صحیح دیگر که نشان دهنده میزان غلظت کربن است ادامه می یابد. در ادامه به بررسی برخی از مفیدترین و رایج ترین گرید های ورق سیاه می پردازیم.
ورق سیاه A36 یکی از پرکاربردترین ورق ها در صنعت است. با وجود اینکه این ورق روغنی گرید معمولی نیست اما در بازار موجود است. تنها 0.3 درصد از وزن این نوع فولاد کم کربن در واقع کربن است. 1.03 درصد آن منگنز، 0.28 درصد سیلیکون، 0.2 درصد مس، 0.04 درصد فسفر و 0.05 درصد گوگرد است. عموماً از این دسته برای ساخت بدنه اصلی محصولات فولادی استفاده می شود اما کاربردهای متفاوتی نیز دارد که عبارتند از:
بعد از گرید A36 می توان گفت که ورق سیاه با گرید 1018 یکی از رایج ترین و پرکاربردترین گریدها می باشد. گرید A36 رایج ترین گرید برای ساخت مقاطع فولادی سنگین است. ورق 1018 به صورت ورق سیاه و ورق روغنی نیز در بازار موجود است که نمونه نورد سرد بیشتر در بین صنعتگران رایج است. هر دو نمونه نورد سرد و گرم آن از مقاومت و استحکام بیشتری نسبت به A36 بهره می برند و انواع سرد کاری مانند خمش بهتر، راحت تر و با ایرادات کمتری هستند. گرید 1018 تنها 0.18 درصد کربن و 0.6 تا 0.9 درصد منگنز در ترکیب خود دارد که بسیار کمتر از گرید A36 است. به طور کلی این گرید نسبت به گرید قبلی ناخالصی کمتری دارد. کاربردهای این نوع ورق سیاه بسیار متنوع است.
ورق سیاه این گرید نسبت به نصب ورق روغنی آن مقاومت و استحکام بیشتری دارد. نمونه گالوانیزه آن چه به صورت ورق باشد و چه ورق گالوانیزه و پروفیل سبک برای استفاده در مناطق و مواقعی که سطح مقطع مستقیماً در معرض عوامل خورنده و زنگ زدگی قرار می گیرد مناسب و کاربردی است. این نوع گریدها استحکام و چکش خواری بسیار خوبی دارند به همین دلیل می توان تغییرات ظاهری و جوشکاری آن ها را بسیار آسان کرد. در این گرید ورق سیاه، قابلیت چکش پذیری نسبت به گریدهای قبلی بهتر شده است. از مهمترین کاربردهای این دسته می توان به نمونه های زیر اشاره کرد:
این دسته منحصراً برای ساخت پروفیل ها و لوله های صنعتی استفاده می شود. برای ساخت و تولید این لوله ها و رسیدن به ابعاد مورد نظر، ابتدا این ورق ها را حرارت می دهند، سپس از مجموعه ای از غلتک ها عبور می کنند تا به ابعاد دقیق برسند. محصول نهایی دارای سطحی سخت و ناهموار، با لبه های تیز و ساختاری بدون درز است، به همین دلیل لوله ها و ورق های سنگین برای ساخت محصولاتی که شکل و ابعاد دقیق آن ها اهمیت زیادی ندارد، مناسب است. برش، جوش و شکل دادن به این مقاطع فرآیندهای نسبتاً ساده ای هستند و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
در این دسته، کربن عنصر اصلی آلیاژی است و تنها ۰.۴ درصد سیلیکون و ۱.۲ درصد منگنز در این ترکیبات وجود دارد. ساختار اصلی و دمای تولید به متغیرهای مختلفی بستگی دارد. مقاطع ساخته شده از این ورق ها ضخامت و استحکام یکسانی در طول لوله دارند. با توجه به چکش خواری، شکل پذیری، جوش پذیری مناسب مقاطع تولید شده از این گرید و سطح مناسب برای آبکاری می توان گفت که یکی از بهترین و با کیفیت ترین انواع مقاطع فولادی می باشد. به لطف این خواص، کاربردهای زیادی دارند.
ورق سیاه ST37 یک ورق فولادی کم کربن است که به فولاد ملایم نیز معروف است. فولاد کم کربن دارای 0.29-0.15، فولاد کربن متوسط 0.59-0.30 و فولاد پرکربن 1.70-0.60 درصد کربن است. صفحه داغ ST37 به دلیل استحکام بالا و جوش پذیری مناسب در صنعت ساختمان سازی و ساخت مقاطع فولادی مانند تیرها، نبشی ها، ناودانی ها و … کاربرد فراوانی دارد. ورق سیاه ST52 به عنوان ورق با استحکام بالا یا فولاد کم آلیاژ 1.0570 نیز شناخته می شود و معمولاً در کاربردهایی که نیاز به استاندارد بالایی دارند استفاده می شود. این ورق را می توان به تمام مقاطع فولاد کم کربن جوش داد. مقدار بالای عنصر منگنز در ورق سیاه ST52 باعث افزایش مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر سایش و چکش خواری فولاد می شود. همچنین در هنگام خرید باید به نرمال بودن ورق سیاه ST52 توجه کرد. این نوع عملیات حرارتی به منظور بهبود خواص مکانیکی فولاد مانند استحکام، سختی و انعطاف پذیری انجام می شود.
مهمترین ویژگی ورق سیاه، جنس آهن یا فولاد آن است. همانطور که اشاره کردیم این نوع ورق از فرآیند نورد گرم به دست می آید. در این فرآیند قطعات آهن یا فولاد مورد استفاده در کوره هایی با دمای بالا ذوب شده و با انجام عملیات نورد بر روی فلز گرم شده به ورق تبدیل می شوند. ورق های به دست آمده از نورد گرم آسان تر تشکیل می شوند، زیرا گرما باعث افزایش شکل پذیری فلزات می شود. در عملیات نورد، استوانه های دوار بزرگ و سنگینی وجود دارد که با نیروی وزن و همچنین فشار ناشی از چرخش آن ها، می توانند فرم فلزی که بین آن ها قرار می گیرد به شکل دلخواه در آورند. به گونه ای که ضخامت ورق کاهش یافته و سطح کار افزایش یابد. ناگفته نماند که هر چقدر این عملیات تکرار شود، ضخامت ورق حاصل نازکتر خواهد بود. بنابراین ضخامت که مهمترین ویژگی ورق مشکی است بستگی به تعداد تکرار این فرآیند خواهد داشت.
حال که با ورق سیاه و نحوه تولید آن کاملا آشنا شدید، بهتر است با انواع ورق سیاه نیز آشنا شوید. به طور کلی می توانیم بگوییم که ورق های سیاه از نظر ظاهر، مواد تشکیل دهنده، ضخامت و … تفاوت های زیادی با هم دارند و همین امر باعث می شود که هر کدام کاربرد متفاوتی نسبت به دیگری داشته باشند که از پرکاربردترین و مهم ترین آن ها می باشد. انواع ورق سیاه شامل موارد زیر است:
یکی دیگر از انواع ورق سیاه نوع معمولی آن است که نسبت به سایر ورق های سیاه پرکاربردتر و پرفروش تر است و خود این محصول دارای دو گرید متفاوت می باشد. گرید های رایج ورق سیاه عبارتند از ST37 و ST52 دلیل وجود دو گرید در این ورق، تفاوت کربن آنهاست که ورق سیاه معمولی با گرید ST52 کربن بیشتری نسبت به نوع اول دارد. وجود کربن زیاد در ورق سیاه معمولی با گرید ST52 آن را در برابر تمامی عوامل محیطی و شیمیایی مقاوم کرده است و همین امر باعث شده است که این محصول اغلب در صنایع بزرگ و پروژه های سنگین مورد استفاده قرار گیرد. از طرفی ورق سیاه با گرید ST37 کربن کمی دارد و در نتیجه مقاومت آن کمتر بوده و در سبک سازی و سایر صنایع با کاربردهای سبک کاربرد دارد.
یکی از ورق های سیاه که در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارد ورق ساه صنعتی تولید شده با استاندارد DIN 17100 می باشد. بهتر است بدانید که سازندگان در ساخت ورق سیاه صنعتی از مقدار زیادی آلیاژ مانند: مس، نیکل و … استفاده می کنند. در واقع این آلیاژها همگی در همان ابتدا به نورد گرم اضافه می شوند و باعث می شوند این ورق مقاومت و استحکام زیادی نسبت به سایرین داشته باشد. فراموش نکنید که ورق سیاه صنعتی خاصیت ارتجاعی دارد و می توان از آن در تولید پروفیل های با ابعاد بالا استفاده کرد. ورق سیاه صنعتی همانطور که از نامش پیداست اغلب در صنایع مختلف از جمله: صنایع پتروشیمی، کشتی سازی، صنعت ساختمان، صنعت خودروسازی و … استفاده می شود.
ورق سیاه رولی یکی دیگر از انواع ورق سیاه است که نام آن بیش از سایر ورق ها به گوش ما رسیده است. زیرا این ورق در سایزها و ابعاد مختلف تولید و به بازار عرضه می شود. به یاد داشته باشید که این نوع ورق های سیاه قطر کمتری نسبت به دو نوع قبلی یعنی ورق های سیاه صنعتی و معمولی دارند بنابراین ضخامت آنها معمولاً ۱.۵ میلی متر است. این امر ورق سیاه رول را چکش خوار کرده و فرآیند شکل دهی آن آسان تر و سریع تر می شود. اندازه های مختلف ورق های رول سیاه شامل موارد زیر است:
قیمت روز ورق سیاه به دو دلیل بر بازار و قیمت فلز تاثیر مستقیم دارد: ورق سیاه قیمت مناسبی دارد به همین دلیل از این محصول برای تولید و ساخت سازه های بزرگ استفاده می شود. عرضه و تقاضای ورق سیاه در حال افزایش است. هرگاه قیمت روز ورق سیاه کاهش یابد در نتیجه قیمت سازه های فولادی بزرگ نیز کاهش می یابد. یکی از عوامل تاثیرگذار در بازار محصولات پایه فولادی، قیمت ورق سیاه است. ورق سیاه اساس انواع ورق های فولادی تولیدی مانند ورق روغنی، ورق گالوانیزه و … می باشد بنابراین هر زمان که قیمت روز ورق سیاه تغییر کند قیمت انواع دیگر محصولات تولید شده از ورق سیاه نیز تغییر خواهد کرد.
شاید ورق سیاه از نظر کیفیت بهترین نباشد، اما با فرآیندهای ثانویه مانند نورد سرد می توان کاربردی ترین ویژگی ها را در آن ایجاد کرد. فرآیند تولید ورق سیاه در دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد انجام می شود. این دمای بالا پس از سرد شدن باعث ایجاد فشار داخلی در قطعه می شود که منجر به فرآیند پذیری پایین ورق، تغییرات کنترل نشده در ابعاد و زائده های سطحی می شود. با وجود تمام این ویژگی های نسبتا نامناسب، انواع گریدهای ورق سیاه به طور گسترده ای در صنعت استفاده می شوند و مفید هستند.
فلزات به طور گسترده در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. شاید برایتان جالب باشد که هر ساله درصدی از فلزات خورده و از بین می روند. به عنوان مثال، ۲۰٪ از آهن هر سال خورده می شود. همچنین فولادها با وجود اینکه خواص نسبتاً مطلوبی نسبت به سایر فلزات دارند اما در برابر خوردگی مصون نیستند و در صورت قرار گرفتن در مکانی که رطوبت و دمای پایین وجود دارد دچار خوردگی می شوند. علاوه بر این، اگر فلزات در مکانی قرار گیرند که دما و اکسیژن بالا باشد، دچار خوردگی می شوند که به آن اکسیداسیون می گویند. خوشبختانه راهی برای جلوگیری یا کاهش خوردگی در فولاد و سایر فلزات وجود دارد و آن استفاده از پوشش های فلزی است که به روش های مختلفی مانند ورق گالوانیزه گرم انجام می شود. پوشش های فلزی از طریق روش هایی مانند پوشش، پاشش، غوطه وری داغ، نفوذ، آبکاری و بسیاری روش های دیگر بر روی سطوح فلزی اعمال می شود. البته از روش غوطه وری بیشتر از روش های دیگر استفاده می شود. بنابراین با توجه به گفته های بالا اگر قصد خرید دارید ابتدا با ویژگی ها و قیمت ورق گالوانیزه گرم آشنا شوید پس با ما همراه باشید.
گالوانیزه کردن یک روش بسیار موثری است که ورق های فولادی را در برابر خوردگی و زنگ زدگی مقاوم می کند. در بین پوششهای مختلف، اعمال پوشش روی (Zn) یکی از اقتصادی ترین و کارآمدترین روشهای محافظت از فولاد در برابر اکسیداسیون است. در ورق گالوانیزه گرم از فرآیند پوشش ورق به روش غوطه وری نیز استفاده می شود. این نوع ورق گالوانیزه به دو صورت رول و شیت در بازار عرضه می شود. به طور کلی در صنایع مختلف از دو روش گالوانیزه گرم و سرد استفاده می شود، اما هزینه روش گالوانیزه گرم نسبتاً کمتر است و حجم زیادی از تولید ورق گالوانیزه را به خود اختصاص می دهد. در ورق گالوانیزه سرد، پوشش روی یکنواخت تر است، اما ضخامت پوشش ورق های گالوانیزه سرد کمتر از نوع گرم است. در مقاله زیر می توانید با این نوع ورق و تفاوت آن با ورق گالوانیزه گرم بیشتر آشنا شوید. علاوه بر ورق های گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد، انواع دیگری از ورق های فولادی نیز در بازار تولید و به فروش می رسد که هر کدام کاربرد خاصی در صنایع مختلف دارند. از جمله این ورق ها می توان به ورق سیاه، ورق رنگی، ورق عرضه استیل و … اشاره کرد.
در بازار آهن ورق گالوانیزه توسط برندهای معتبر داخلی به فروش می رسد. ورق های گالوانیزه سرد و گرم این برندها از روش ساخت تا نوع کاربرد بسیار با یکدیگر متفاوت هستند. در ادامه این تفاوت ها بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد:
ضخامت گالوانیزه سرد بسیار کمتر از گالوانیزه گرم است. روکش ورق گالوانیزه سرد نازک بوده و حداکثر به ۲۵ میکرون می رسد. در صورتی که برای تولید ورق های گالوانیزه با ضخامت پوشش بیشتر، روش غوطه وری مناسب تر است. هر چه ضخامت پوشش بیشتر باشد، مقاومت در برابر خوردگی آن بهتر است. در هر دو روش می توان ضخامت را کنترل کرد. طبق استانداردها ضخامت پوشش سرد نباید بیشتر از ۲۵ میکرون باشد.
بر خلاف گالوانیزه سرد یا الکتروگالوانیزه کردن، گالوانیزه گرم یک فرآیند پوشش پیچیده است. در این روش باید از میکسرهای قدرتمند و دستگاه های پیشرفته و بزرگ استفاده کرد. در فرآیند گالوانیزه گرم، از حمام روی برای اعمال پوشش استفاده می شود و ورق در حمام غوطه ور می شود. پس از اینکه روکش “روی” بر روی ورق نشست، نوبت به خنک شدن و چسباندن پوشش به سطح می رسد. از طرفی در روش الکتروگالوانیزه کردن با اسپری الکترولیتی آب و نمک روی یا محلول اسید و نمک روی پوشش اعمال می شود. تفاوت در روند این دو روش باعث کاهش مصرف مواد در روش سرد نسبت به روش گرم شده و دیگر نیازی به دستگاه های پیچیده نیست. به این ترتیب ضایعات مواد اولیه نیز کاهش می یابد. از طرفی تفاوت این دو روش روی چسبندگی پوشش نیز تاثیرگذار است. پوشش ورق گالوانیزه سرد چندان وابسته به فلز اصلی نیست و جداسازی آن آسان تر از نوع گالوانیزه گرم است.
ضخامت و چسبندگی پوشش در روش گالوانیزه گرم منجر به افزایش مقاومت به خوردگی ورق و طول عمر آن می شود. ورق های فولادی گالوانیزه گرم نیز مقاومت سایشی بهتری نسبت به گالوانیزه سرد دارند. بر این اساس ورق های گالوانیزه گرم برای استفاده در محیط های باز مناسب ترند.
واکنش های شیمیایی خاصی در محل اتصال پوشش داغ و ورق ایجاد می شود. بر خلاف واکنش الکتروشیمیایی در گالوانیزه گرم، یک واکنش فیزیکی در روش سرد رخ می دهد. ترکیب شیمیایی ایجاد شده در این ناحیه از فلز اصلی حتی پس از خراشیدگی و آسیب دیدن پوشش نیز محافظت می کند، در الکتروگالوانیزه این خاصیت ضعیف است.
ظاهر ورق گالوانیزه سرد براق و روشن است. در حالی که گالوانیزه گرم است، ظاهری کدر دارد. بنابراین در مواردی که ظاهر مهم است از ورق گالوانیزه سرد استفاده می شود.
تولید ورق گالوانیزه گرم از نظر انتشار آلاینده وضعیت بهتری نسبت به ورق گالوانیزه سرد دارد. زیرا آلاینده های تولید ورق گالوانیزه گرم عمدتاً حاوی اسید ترش هستند. اما آلایندههای ورق گالوانیزه سرد حاوی بخشهایی از اسیدهای ترش، ضایعات مایع غیرفعالکننده و زبالههای آبکاری هستند. در نتیجه می توان بیان کرد که تولید ورق گالوانیزه گرم اثرات و آسیب های زیست محیطی کمتری دارد.
ورق گالوانیزه گرم را می توان از جنبه های مختلفی از جمله کیفیت ورق، نوع پوشش روی، ابعاد ورق و … طبقه بندی کرد که طبق استاندارد BS EN 10326 انواع ورق های گالوانیزه گرم به 4 نوع زیر تقسیم می شوند:
ورق گالوانیزه تولید شده توسط فرآیند گالوانیزه گرم نیز مانند ورق گالوانیزه سرد در مصارف مختلف و در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد. می توان گفت از این ورق ها در مواردی استفاده می شود که نیاز به مقاومت بالا در برابر رطوبت و شرایط نامساعد جوی باشد. به عنوان مثال از این نوع ورق گالوانیزه گرم در مکان هایی استفاده می شود که ورق باید در معرض رطوبت یا اسید قرار گیرد. از جمله کاربردهای این ورق ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
حال که به این سوال پاسخ دادیم که ورق گالوانیزه گرم چیست و چه کاربردی دارد، بهتر است به بررسی مزایای این ورق بپردازیم که باعث شده در بسیاری از کاربردها مورد استفاده قرار گیرد. از مزایای ورق گالوانیزه گرم در صنایع مختلف می توان به موارد زیر اشاره کرد:
این نوع پوشش یک نوع طبقه بندی استاندارد است و رایج ترین نوع پوشش برای ورق گالوانیزه برای کاربردهای عمومی محسوب می شود. از ورق های کمتر از Z275 برای تولید قطعات یا روکش های سینوسی سوله، بدنه خودرو، یخچال و … استفاده می شود که پس از تولید قطعه مربوطه برای ماندگاری بیشتر، مجدداً با روکش های پلیمری پوشانده می شوند. لوله های گالوانیزه گرم به دو روش زیر تولید می شوند:
آبکاری ورق گالوانیزه گرم یک روش خاص گالوانیزه است که در آن پوشش محافظ روی با غوطه ور کردن قطعات فولادی در حمام مذاب اعمال می شود. در این روش به جای فولاد ضد زنگ از ورق های گالوانیزه استفاده می شود، زیرا بسیار مقرون به صرفه هستند و در کاهش قیمت نهایی ورق گالوانیزه گرم بسیار موثر هستند. آن ها همچنین در کاربردهایی که نیاز به مقاومت در برابر خوردگی بالا دارند استفاده می شوند. در این مطلب از وبسایت فولاد ۳۶۹ شما را با ورق گرم گالوانیزه و روش ساخت آن، مزایا، کاربرد و قیمت ورق گالوانیزه گرم و تفاوت آن با گالوانیزه سرد آشنا کردیم.
برای خرید آسان از وبسایت فولاد ۳۶۹، پس از دریافت قیمت از صفحات کالا در سایت، می توانید نسبت به پرداخت صورت حساب و سپس پرداخت کل قیمت محصول اقدام و سپس به کارشناسان فروش اطلاع دهید. علاوه بر ورق گالوانیزه گرم خرید میلگرد و تیرآهن نیز از طریق خطوط تلفن ثابت و شماره موبایل های درج شده در سایت به صورت ۲۴ ساعته در دسترس است.
ورق های گالوانیزه به دلیل فرآیند سخت شدن، قیمت بیشتری نسبت به سایر ورق های فولادی دارند. البته ویژگی های منحصر به فرد این ورق ها باعث شده است که قیمت روز ورق های گالوانیزه گرم هرگز مانع خرید آن ها نشود و اکثر صنایع استفاده از آن را جزو اولویت های اول خود قرار دهند. عوامل موثر زیادی بر قیمت روز این ورق ها تاثیر می گذارد که مهمترین آن ها عبارتند از:
این عوامل در قیمت روز ورق گالوانیزه گرم تاثیر بسزایی دارد و باید قبل از خرید در نظر گرفته شود. بهتر است این ورق ها را از کارشناسان مجرب خریداری کنید تا شما را در انتخاب بهترین نوع ورق گالوانیزه راهنمایی کنند. یکی از پرکاربردترین انواع ورق، ورق گالوانیزه ۵۰ می باشد که بسیار مقرون به صرفه می باشد.
ورق های گالوانیزه گرم یکی از پرمصرف ترین انواع ورق های فولادی هستند و در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارند. این نوع ورق با استفاده از فرآیند غوطه وری پوشش داده می شود و قیمت مناسب تری نسبت به سایر ورق های روکش دار دارد. پرکاربردترین ضخامت ورق گالوانیزه گرم بین ۰.۳ تا ۳ میلی متر است و در عرض های ۱ تا ۱.۲۵ متر تولید می شوند. این نوع ورق بر اساس نوع و جرم روکش دارای انواع مختلفی بوده و در کیفیت های متفاوتی تولید می شود که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. اما به طور کلی ورق های گالوانیزه گرم بیشتر در کاربردهایی که نزدیک به رطوبت و محیط های خورنده هستند استفاده می شود.
یکی از مهمترین فرآیندهای مربوط به ساخت و ساز ساختمان، آرماتوربندی است. برای طراحی سازه های کوچک و بزرگ باید خوب بدانید که این مرحله باید طی شود. این مرحله و روند ساخت و ساز مزایای زیادی دارد. مدل های مختلفی از میلگردها برای این فرآیند استفاده می شود. هر یک از انواع این میلگرد ها باید در قسمت خاصی استفاده شود تا سازه ساختمان مقاومت زیادی پیدا کند. همان طور که می دانید استحکام ساختمان با استفاده از میلگرد های آجدار افزایش می یابد. میلگردها به عنوان یکی از پرکاربردترین مقاطع فولادی شناخته می شوند. باید به خوبی بدانید که به فرآیند اتصال میلگرد با بتن آرماتور گفته می شود. بتن باعث افزایش مقاومت ساختمان در برابر ضربه های احتمالی می شود. میلگردها استحکام کششی مطلوب و منحصر بفردی به بتن می دهند و ضعف هایی که در بتن از نظر مقاومت وجود دارد را جبران می کنند. پس باید به خوبی بدانید که این مرحله برای استفاده از مقاطع فولادی معروف است. با استفاده از بتن و میلگرد می توان مقاومت ساختمان را افزایش داد و ساختمان هایی با تعداد طبقات زیاد طراحی کرد.
اگر بخواهیم به صورت ساده و کوتاه توضیح دهیم باید بگوییم که آرماتور، میلگردی است که در داخل بتن تغییر شکل داده است. برای افزایش مقاومت ساختمان و استحکام بیشتر بتن از آنچه هست، با خم کردن میلگرد و جوش دادن آن ها، شکل میلگرد را تغییر داده و به ساختاری اسکلت مانند تبدیل می کنند تا بتوانند روی آرماتور بتن ریخته و عملیات بتن ریزی را انجام دهند. برای این منظور از میلگردهای ساده یا آجدار استفاده می شود که به آن ها آرماتور یا به اصطلاح میلگرد می گویند. میلگرد یا آرماتور به عنوان عامل تقویت کننده بتن استفاده می شود. فولاد آرماتور با استانداردهای مختلفی تولید می شود و در هر استاندارد طبقه بندی خاصی در خصوص خواص مکانیکی فولاد وجود دارد. وبسایت رسمی فولاد ۳۶۹ یکی از فروشندگان مجرب در زمینه فروش مقاطع فولادی می باشد. برای دریافت قیمت میلگرد می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید. میلگردها باید حاوی اطلاعات شناسایی خاصی باشند که بتوان مشخصات آن ها را تعیین کرد.
جالب است بدانید در این مقاله میلگردها در طرح های مختلف به آرماتور تبدیل می شوند که هر کدام اصطلاح خاص خود را دارند. برای این منظور معمولاً از میلگرد آجدار برای کار در بتن و استحکام بخشی سازه، به صورت مستقیم یا با تغییر شکل به حالت خاموت، سنجاقی، رکابی، خرک، ادکا و … استفاده می شود.جالب است بدانید در این مقاله میلگردها در طرح های مختلف به آرماتور تبدیل می شوند که هر کدام اصطلاح خاص خود را دارند. برای این منظور معمولاً از میلگرد آجدار برای کار در بتن و استحکام بخشی سازه، به صورت مستقیم یا با تغییر شکل به حالت خاموت، سنجاقی، رکابی، خرک، ادکا و … استفاده می شود.
آرماتورها اصولاً برای ایجاد مقاومت و استحکام در داخل سازه بتنی تعبیه می شوند و بنابراین باید دارای خواصی باشند که برای ایجاد حدی از این مقاومت لازم است. این خواص عبارتند از:
آرماتوربند شخصی است که آرماتورهای فولادی را درسازه نصب و محافظت می کند. از نام های دیگری که برای آرماتور بند استفاده می شود می توان به آهنگر یا میله کار اشاره کرد. البته این فرآیند شامل بارگیری، تخلیه آرماتورها، خواندن نقشه های اجرایی اسکلت آرماتورها و جزئیات آن ها، اندازه گیری و برش میلگردها، جوشکاری، خمکاری، قلاب زدن آرماتورها، برآورد طول و وزن آرماتورها، تهیه تجهیزات مورد نیاز بر اساس نقشه می باشد. همنین مونتاژ صفحات اتصال و شناسایی محل صفحات اتصال و نصب آن ها بر اساس نقشه اجرایی و آرماتوربندی سقف های بتن آرمه در سازه های مختلف نیز شامل این فرآیند می باشد. در گروه بندی مشاغل مختلف، شغل آرماتوربندی در زیر مجموعه مهندسی عمران قرار می گیرد. در این شغل برخلاف تصور اولیه که به نظر می رسد یک کار اجرایی است، بیشتر به مطالعه نیاز است تا عمل. در واقع خواندن نقشه های آن مهم ترین مرحله برای تقویت است. یکی از ویژگی های اصلی یک آرماتوربند داشتن صبر است. کل فرآیند آرماتوربندی قبل از قالب گیری بتن انجام می شود و باید با دقت زیادی انجام شود و فواصل بین قالب بتنی، چوبی و … با آرماتورها طبق موارد ذکر شده در نقشه های ساختمانی انجام شود.
برخی از مهمترین اصول آرماتور بندی که باید در نظر داشته باشید عبارتند از:
بهتر است بدانید که یکی از دقیق ترین و حساس ترین قسمت های هر ساختمان بتنی آرماتوربندی آن است. تمام نیروهای کششی در ساختمان توسط میلگردهای تقویت کننده پشتیبانی می شوند. به این ترتیب هنگام مقاوم سازی ساختمان ها باید توجه زیادی داشته باشید. برای تعیین تعداد میلگردها و تعیین استاندارد آن ها می توانید از دو روش استفاده کنید. یکی از آن ها مراجعه به آیین نامه و دیگری محاسبه اندازه هاست. در حالت اول باید به خوبی بدانید که آیین نامه استانداردهایی را در خصوص بستن آرماتورها مشخص کرده است و در مورد دوم نیز باید به خوبی بدانید که مهندسان حسابداری می توانند آرماتوربندی را به بهترین نحو ممکن انجام دهند.
میلگردهای مورد استفاده در ساختمان های بتنی با استفاده از تجهیزات دیگر خم یا تغییر می کنند. اسپیسر یکی از بهترین تجهیزات ساختمانی برای طراحی سازه های بتنی است که انواع مختلفی دارد. برای تقویت ساختمان می توانید از اسپیسرهای بتنی استفاده کنید. اسپیسر پلاستیکی یکی از بهترین اسپیسرهای بتن است که در هر یک از مراحل آرماتوربندی کاربرد مهمی دارد. آرماتور هایی که قطر آن ها به ۱۲ میلی متر می رسد با استفاده از آچار به راحتی خم می شوند اما آرماتور های بزرگتر را نمی توان به راحتی خم کرد و نیاز به فشار بیشتری دارید.
دقت داشته باشید که طول هر میلگرد در آرماتور باید اندازه استاندارد داشته باشد. اکثر آرماتورهای موجود در بازار به سایز ۱۲ میلی متر می رسند. برای ادغام تیرآهن و ستون ساختمان در برخی از قسمت های ساختمان باید بدانید که از میلگردهای سایز ۱۲ میلی متر استفاده می کنند. اتصال میلگردها به یکدیگر باید به حداقل فاصله برسد. در واقع طول میلگردها باید به گونه ای باشد که حداقل کشش را تحمل کنند. اتصال میلگردها باید بر اساس استانداردهای مشخص شده باشد و فاصله آن ها خیلی زیاد نباشد. این مثال از اتصال وصله برای تقویت تا ۳۲ نقطه مجاز است. به همین دلیل دو قطعه آرماتور در کنار هم قرار گرفته و به وسیله سیم آرماتور به یکدیگر متصل می شوند.
پس از اجرای فونداسیون و تعبیه میلگردها در آرماتور، یکی دیگر از اصول آرماتوربندی اتصال میلگردهای ستون به ساختمان است. آرماتورهای ستون باید با استفاده از تیرآهن های چوبی در پایه ی ستون طراحی شوند تا موقعیت هر ستون را تایید کنند. در واقع باید به خوبی بدانید که آرماتورهای طولی و عرضی ستون ها باید طوری به یکدیگر متصل شوند که در حین حمل و بتن ریزی هیچ گونه جابجایی رخ ندهد.
در مورد تقویت بتن یکی از مهمترین نکات، انتخاب میلگرد یا آرماتور مناسب است. در این راستا کارخانه های مطرح زیادی وجود دارند که آرماتور مورد نیاز ساخت و ساز را تولید می کنند. در ادامه به بررسی انواع آرماتورهای مورد استفاده در ساخت و ساز ساختمان می پردازیم.
این نوع آرماتورها که در دسته میلگردهای نرم و آجدار طبقه بندی می شوند دارای مشخصات لازم برای جوشکاری می باشند. میلگردهای A1 در رده مقاومتی S240 قرار می گیرند. بیشترین استفاده از میلگردهای A1 در تراشکاری می باشد زیرا این آرماتور فاقد آج بوده و سطح صافی دارد.
آرماتورهای A2 به عنوان آرماتورهای آجدار طبقه بندی می شوند. میلگردهای A2 که بیشتر به صورت تک و موازی دیده می شوند در رده مقاومتی S340 قرار می گیرند. همین مقاومت بالا دلیلی است که این نوع آرماتور برای جوشکاری مناسب نیست. اما آرماتورهای A2 به دلیل قابل برش بودن برای قطع و وصل و مش بندی استفاده می شوند.
آرماتورهای A3 نسبت به دو نوع میلگرد قبلی سخت تر بوده و دارای آج های متقاطع هستند. مانند آرماتورهای A2، آرماتورهای A3 به دلیل مقاومت بالا برای جوشکاری و آهنگری مناسب نیستند. اما به دلیل ویژگی های فیزیکی و شیمیایی مناسبی که دارند به عنوان میلگردهای طولی تیرآهن و ستون و آرماتور سقف مورد استفاده قرار می گیرند.
میلگردهای A4 که جزء آرماتورهای سخت طبقه بندی می شوند در مقایسه با میلگردهای A3 کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع میلگرد در رده مقاومتی S500 طبقه بندی می شود. بیشترین استفاده از میلگردهای A4 در ساخت پروژه های سنگین ساختمانی می باشد. البته از این نوع میلگرد می توان در مقاوم سازی دیوارهای برشی استفاده کرد.
بر اساس این استاندارد که مربوط به کشور آلمان است، آرماتورهای مورد استفاده در ساخت سازه ها به سه دسته تقسیم می شوند:
در این قسمت قصد داریم نکاتی را به شما آموزش دهیم که با رعایت آن ها می توانید روند آرماتوربندی را به نحو بهتری پیش ببرید. این نکات شامل موارد زیر است:
میلگرد آجدار از نظر ترکیب شیمیایی در سه استاندارد A2، A3 و A4 تولید می شود. قیمت میلگرد آجدار در این استاندارد به دلیل خواص مکانیکی مختلف آن ها متفاوت است. بنابراین، قبل از خرید میلگرد آجدار، استانداردی را که می خواهید برای بهترین قیمت میلگرد آجدار پرداخت کنید، انتخاب کنید. در بین این استانداردها استانداردهای A2 و A3 بیشترین کاربرد را دارند. نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که تولیدکنندگان ایرانی معمولاً میلگرد را در این استانداردها با شکل ظاهری و هندسه آج یکسان تولید می کنند، بنابراین قبل از خرید میلگرد استاندارد میلگرد را با کمک گواهینامه معتبر تایید کنید. وزن یکی دیگر از نکاتی است که هنگام خرید باید به آن توجه کنید. یک شاخه میلگرد طبق استاندارد باید پس از تولید دارای وزنی طبق این استاندارد باشد. با افزایش قطر میلگرد، وزن یکی از شاخه های آن افزایش می یابد. مطابقت وزن میلگرد با استاندارد اشتال نشان از کیفیت بالای آن محصول می باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد خرید میلگرد با کارشناسان ما تماس بگیرید تا اطلاعات لازم را جهت تکمیل خرید خود دریافت کنید.
میلگرد اولیه برای حمایت از سازه های سنگین ضروری است، در حالی که میلگرد ثانویه برای بتن هایی که متحمل فشار و انقباض می شوند مناسب است. عوامل زیادی در تعیین قیمت آنلاین میلگرد آجدار وجود دارد که دانستن آن ها بسیار مهم است. اگر عوامل مهم موثر بر هزینه را می دانید، می توانید در خرید خود صرفه جویی کنید و میلگرد مورد نیاز پروژه خود را تهیه کنید. معمولا خرید میلگرد به دو صورت ظرفیتی و خرده فروشی انجام می شود. ظرفیت هر میلگرد حدود ۲۴ تن است و در صورت خرید مستقیم از کارخانه شاهد محدودیت سایز در یک ظرفیت خواهیم بود. قیمت آنلاین میلگرد آجدار را می توانید از وبسایت رسمی فولاد ۳۶۹ مشاهده نمایید. وزن یک شاخه ۱۲ متری میلگرد در اندازه های مختلف بر اساس استانداردی به نام اشتال تعیین می شود.
وبسایت ما به عنوان یکی از تامین کنندگان محصولات مهم فولادی و با داشتن سبد محصولات تخصصی همواره در تلاش است تا قیمت انواع میلگرد آجدار مانند قیمت میلگرد آجدار A2 و قیمت میلگرد آجدار A3 را ارائه دهد. همچنین با توجه به ترجیح بسیاری از مشتریان برای استفاده از میلگرد یک کارخانه خاص، قیمت روز میلگرد آجدار 14 همراه با نوسانات بازار در سایت قرار می دهیم.
آرماتور در واقع میلگردی است که تغییر شکل داده و آماده قرار دادن در بتن است. برای افزایش مقاومت کششی بتن از آرماتورها استفاده می شود. تقویت کننده هایی که در یک شبکه به هم متصل می شوند، آرماتور نامیده می شوند. آرماتوربندی یکی از اساسی ترین روش ها برای ساخت سازه های بتنی مقاوم و ضد آب است. به طور کلی در ساخت و ساز ساختمان از دو نوع آرماتور طولی و عرضی استفاده می شود. به هر آرماتوری که در طول عضو (تیرآهن یا ستون) قرار گیرد، آرماتور طولی و به هر آرماتوری که در امتداد عرض عضو و عمود بر میله طولی قرار گیرد، آرماتور عرضی می گویند. آرماتوربندی باید بر اساس اصول مهندسی اجرا شود.
تیرآهن به دلیل یکپارچگی در سازه یکی از مصالح ساختمانی پرکاربرد است. در ساخت سازه های پل و سایر صنایع از این مصالح به عنوان مقاومت بیشتر استفاده می شود و این مقطع فولادی معمولاً در طول های ۱۲ متری و در اندازه های مختلف در بازار موجود است. این بخش فولادی باید مقاومت خوبی در برابر خوردگی و تنش ها داشته باشد و همچنین در سازه مقاوم باشد. در طول ساخت این بخش، با توجه به اینکه هر آلیاژ خاصیت منحصر به فردی دارد، مواد اولیه با برخی از آلیاژها ترکیب می شود. البته در نظر داشته باشید که درصد آلیاژ باید دقیق باشد تا تاثیر مثبت داشته باشد. بسیاری از مصرف کنندگان می پرسند از چه آلیاژی برای ساخت تیرآهن ها استفاده می شود بنابراین در ادامه به توضیح برخی از آلیاژها می پردازیم.
آلیاژ فلز معمولا از دو یا چند فلز مانند آهن و کروم – آهن و منگنز – آهن و وانادیم تشکیل شده است. همچنین آلیاژ می تواند از عناصر فلزی و غیرفلزی مانند کربن ساخته شود که در ادامه به توضیح آن ها می پردازیم. کلمه آلیاژ از کلمه فرانسوی Alliage به معنای ذوب شده گرفته شده است. فولاد، برنز و چدن از جمله آلیاژهای مفید بسیاری هستند. از آلیاژهای تیتانیوم و وانادیوم نیز برای ساخت قاب دوچرخه استفاده می شود. همان طور که می دانید خواص آلیاژها می تواند کمی با خواص عناصر تشکیل دهنده آن ها متفاوت است.
کربن، کروم، منگنز، مس، نیکل، تیتانیوم، مولیبدن و نیتروژن، نوبیوم و سیلیسیم، فسفر و گوگرد آلیاژهای مورد استفاده در ترکیبات تیرآهن هستند. کدام آلیاژ خاصیت ضد زنگ به تیرآهن می دهد و کدام یک چه تاثیری دارد یکی یکی به آن ها پرداخته می شود. برای ساخت تیرآهن ها از فولاد با درجات مختلف استفاده می شود. فولادهایی که به صورت شمش هستند برای تبدیل شدن به تیرآهن ها وارد مرحله نورد می شوند.در مطالب زیر، به آلیاژهای تیرآهن و ویژگی های آن ها می پپردازیم.
فسفر و گوگرد از جمله عناصری هستند که خاصیت ضد خوردگی به فولاد می دهند. مقاطع فولادی هنگام قرار گرفتن در معرض هوا و رطوبت دچار خوردگی می شوند که این عامل ممکن است خسارات زیادی را به همراه داشته باشد. بنابراین با افزودن عناصر آلیاژی، نقاط ضعف فولاد را بهبود می بخشند. افزودن گوگرد و فسفر علاوه بر افزایش مقاومت تیرهای فولادی آن ها را در برابر خوردگی، برش و ماشینکاری مقاوم می کند.
کروم یکی از دیگر عناصر مقاوم در برابر خوردگی است. مقدار مجاز افزودن این آلیاژ ۱۰.۵ تا ۲۷ درصد است. لازم به ذکر است که کروم یکی از محبوب ترین عناصر افزودنی در میان آلیاژهای تیرآهن است.
استفاده از مس اجازه نمی دهد تیرآهن در اثر خوردگی و رطوبت آسیب ببیند. این موضوع مقاومت آن را در برابر محیط های اسیدی و سولفاتی افزایش می دهد. در واقع قدرت آلیاژها در تقویت فلزات در عین حفظ بهترین خواص آن ها است.
با افزودن عنصر تیتانیوم، جوش پذیری تیرآهن ۰.۲۵ تا ۰.۶ درصد افزایش می یابد. اگر در آلیاژهای تیرآهن تیتانیوم باشد، این آلیاژ بسیار برای عملیات جوشکاری ایده آل است.
مقاومت آلیاژ تیرآهن را در محیط های کلر و گوگرد افزایش می دهد. این عناصر مانند عنصر فسفر مقاومت در برابر خوردگی را بهبود می بخشند.
نیکل نیز یکی از عناصری است که بر مقاومت تیرآهن های فولادی تأثیر مثبت دارد. این عنصر مقاومت لازم را در برابر دما دارد و تیرآهن را از این نظر مقاوم می کند.
کربن آلیاژ اصلی اضافه شده به تمام تیرآهن های فولادی است. کربن مقاومت، سختی و کشسانی را به تیرآهن می افزاید و همچنین آن را در برابر سایش، زنگ زدگی و خوردگی مقاوم می کند.
این عنصر مقاومت حرارتی بالایی را به خواص فیزیکی تیرآهن می افزاید. سیلیکون در هنگام ذوب به دلیل اثر اکسید کننده به فولاد اضافه می شود.
منگنز یکی از عناصر تشکیل دهنده آستنیت است و جایگزین مناسبی برای نیکل (به دلیل قیمت بالای نیکل) در تیرآهن ها است . افزودن منگنز به فرآیند تولید آلیاژ تیرآهن، باعث بهبود خواص مکانیکی، افزایش سختی و مقاومت تیرآهن فولادی می شود. آستنیت به معنای گرم کردن آهن یا آلیاژهای مبتنی بر آهن برای رسیدن به دمای تغییر ساختار بلوری از فریت به آستنیت است. آستنیته کردن فولاد اغلب اولین مرحله عملیات حرارتی لازم برای یکنواخت کردن غلظت کربن در بلورهای آستنیت می باشد.
فولاد کربنی پرکاربردترین آلیاژ تیرآهن در سراسر جهان است. همانطور که از نام آن مشخص است عنصر غالب در این نوع فولاد کربن است و به دلیل خواص کربن، تیرآهن های ساخته شده از سختی و دوام بالایی برخوردار است. بر این اساس، هر چه مقدار کربن مصرفی در یک مقطع فولادی خاص مانند میلگرد یا تیرآهن بیشتر باشد، انعطاف پذیری آن کمتر و شکنندگی آن بیشتر می شود. البته برخی از روش های تولید باعث بهبود خواص مکانیکی ذکر شده می شود. استانداردهای مختلفی برای نامگذاری و طبقه بندی فولاد کربنی و انواع آلیاژهای فولادی وجود دارد که ASTM آمریکایی معروفترین و پرکاربردترین آن هاست. همچنین می توانید طبقه بندی انواع فولاد کربنی را مشاهده کنید:
عموماً در فرآیند تولید فولاد کربنی هیچ آلیاژ دیگری به آن اضافه نمی شود. یعنی فرآیند تولید شمش فولاد کربنی با حرارت دادن سنگ آهن استخراج شده از معدن آغاز می شود و با شکل دهی و خنک سازی آن به پایان می رسد. به همین دلیل برخی از انواع آن را فولادهای غیر آلیاژی نیز می نامند. اگر قصد محاسبه میزان تیرآهن های مورد نیاز در پروژه خود را دارید در جدول اندازه تیرآهن ها اعداد مربوط به هر اندازه مربوط به تیرهای ساخته شده از فولاد کربنی وجود دارد.
دومین آلیاژ پرکاربرد در بین آلیاژهای تیرآهن، فولاد ضد زنگ است. این نوع فولاد بیشتر در صنایع و مکان هایی که مقاومت در برابر خوردگی و زنگ زدگی اولویت دارد استفاده می شود. میزان کربن در این نوع فولاد در مقایسه با فولاد کربنی به وضوح کمتر است و کمبود این عنصر توسط عناصر دیگری مانند کروم، منگنز، سیلیکون، مولیبدن و نیکل جبران می شود. این عناصر علاوه بر افزایش مقاومت فولاد در برابر خوردگی، استحکام کششی و استحکام تسلیم فولاد ضد زنگ را کاهش داده و انعطاف پذیری آن را افزایش می دهند. انواع فولاد ضد زنگ به ۵ دسته زیر تقسیم می شوند:
برخلاف فرآیند تولید آلیاژ فولاد کربنی، در تولید آلیاژ فولاد ضد زنگ، برخی از عناصر جانبی مانند کروم و نیکل به سنگ آهن مذاب اضافه می شود.
تیرآهن آلیاژی از فولاد آلیاژی ساخته شده است که توسط عناصر مختلف ساخته می شود. برای بهبود خواص مکانیکی فولاد، می توان وزن آن را از ۱ ٪ تا ۵۰٪ آلیاژ کرد. به طور کلی آلیاژهای فلزی ۸۵ درصد تیرآهن های فولادی را تشکیل می دهند. همانطور که گفتیم برای ساخت تیرآهن می توان از آلیاژهای مختلفی استفاده کرد که پرکاربردترین آلیاژهای تیرآهن از نوع ضد زنگ هستند.
ASTM مخفف American Society for Testing and Materials است. این موسسه یکی از بزرگترین توسعه دهندگان استاندارد در سراسر جهان است که برای بهبود عملکرد در تولید مواد، محصولات، فرآیندها، سیستم ها و خدمات فعالیت می کند. در زمینه فولاد، استاندارد ASTM یکی از شناخته شده ترین استانداردهایی است که مشخصات، روش های آزمایش و بسیاری از ویژگی های انواع فولاد را تعیین می کند. در استاندارد ASTM، با استفاده از یک سری حروف با اعداد، توضیحاتی در مورد محصول ارائه می شود. مثلا حرف A نشان دهنده فلز آهن و عدد 36 شماره سریال یا کد است (این شماره سریال یک عدد متوالی 1 تا 4 رقمی است و ربطی به خواص فلز ندارد). در ادامه 4 نمونه از آلیاژهای تیرآهن بر اساس استاندارد ASTM را معرفی می کنیم:
یکی از رایج ترین فولادهای کربنی در ساخت تیرآهن، فولاد A36 است. فولاد ASTM A36 علاوه بر تیرآهن در تولید انواع ورق، میلگرد، نبشی، ناودانی و پروفیل نیز کاربرد دارد. فولاد A36 کمتر از 0.3 درصد کربن دارد و در دسته فولادهای کم کربن قرار می گیرد. این آلیاژ تیرآهن دارای مقاومت فشاری حدود 200 گیگا پاسکال و چگالی 7800 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد. همچنین حداکثر استحکام کششی آن در حدود 58000 تا 79800 پوند بر اینچ است.
ASTM A572 مشخصات استاندارد فولاد کم آلیاژ با مقاومت بالا است. در این حالت تیرآهن با استفاده از فرآیند نورد گرم و آبکاری و پوشش سطح (مثلاً گالوانیزه) ساخته می شود. از این روش برای ساخت تیرآهن های INP و IPE که مطابق با استاندارد اروپایی هستند استفاده می شود. در این نوع تیرآهن ها عرض از 42 تا 215 میلی متر و عمق از 80 تا 600 میلی متر می باشد. همچنین ضخامت تیر می تواند 3.8 تا 21.6 میلی متر باشد.
استاندارد ASTM A992 مشخصات آلیاژ فولاد سازه ای را تعیین می کند و حاوی مقدار کمی از عناصر وانادیوم، کلمبیوم، نیکل، کروم، مولیبدن و … است که در ساخت تیرآهن های آلیاژی استفاده می شود. چگالی فولاد ASTM A992 تقریباً 7850 کیلوگرم بر متر است.
مشخصات این استاندارد مربوط به فولاد کربنی گالوانیزه می باشد. در فولاد گالوانیزه از پوشش روی برای جلوگیری از خوردگی و زنگ زدگی استفاده می شود که به آن فرآیند گالوانیزه گرم می گویند. یک پوشش استاندارد روی بین ۱.۶ تا ۱.۸ اونس در هر فوت مربع است.
یکی از پارامترهای مهم در تعیین قیمت تیرآهن ساختمانی، نوع آلیاژ و عناصر به کار رفته در ساخت تیرآهن می باشد. در مرحله اول، تیرآهن های تولید شده با فولاد کربنی قیمت کمتری نسبت به تیرآهن های ساخته شده با فولاد ضد زنگ دارند. دلیل این امر قیمت کمتر کربن نسبت به عناصر آلیاژی مورد استفاده در تولید تیرآهن ساختمانی است. دومین موضوع مهم در تعیین قیمت روز تیرآهن ساختمانی میزان آلیاژ مورد استفاده و انواع آن می باشد. به عنوان مثال، نیکل و منگنز تقریباً یک نوع خاصیت را به تیرآهن می افزایند و استفاده از آن ها مقاومت به خوردگی تیرآهن ساختمانی را افزایش می دهد. در این بین قیمت نیکل بسیار بالاتر از منگنز است و در نتیجه استفاده از آن باعث افزایش قیمت تیرآهن می شود. این موضوع در مورد سایر عناصر آلیاژی مورد استفاده در ساخت تیرآهن نیز صدق می کند و وجود یا عدم وجود هر عنصر و درصد آن بر قیمت این محصولات تاثیر کلیدی دارد.
در طول قرن بیستم، رقابتی بین بتن مسلح و تیرآهن وجود داشت. اما در اواخر دهه ۱۹۳۰ با پیشرفت و تغییرات ظاهری سازه ها، تیرآهن به یکی از پروفیل های مهم در صنایع مختلف تبدیل شد. در حال حاضر تیرآهن یکی از مهمترین عناصر در ساخت و ساز ساختمان است که وظیفه آن تحمل نیرو و بار وارد بر سازه می باشد. اگرچه قیمت روز تیرآهن از بتن مسلح بیشتر است. اما ساخت سازه های فولادی زمان کمتری نسبت به سازه های بتنی می برد. استفاده از تیرآهن مزایا و معایبی دارد که ازمزایای استفاده از تیرآهن در سازه می توان به امکان توسعه سازه پس از اتمام، سرعت بالا در اجرا و نصب، استفاده در ارتفاع و اشغال فضای کمتر نسبت به بتن اشاره کرد.
تیرآهن به دلیل نقش کلیدی و حجم مصرف بالا در اسکلت ساختمان، در تعیین قیمت نهایی مسکن تاثیرگذار است. به همین دلیل برای کنترل هزینه های ساخت وساز، قیمت روز تیرآهن و قیمت آنلاین آن اهمیت بسیاری دارد. قسمت اصلی و عمده قیمت آلیاژ تیرآهن مربوط به خرید مواد اولیه و فرآیند تولید این قطعه فولادی می باشد. با این حال، شرایط روزانه بازار مانند نوسانات ارز یا میزان عرضه و تقاضا، به افزایش یا کاهش قیمت روزانه آهن همراه می باشد. به همین دلیل باید با تمامی عوامل موثر بر قیمت تیرآهن فولادی آشنا شوید تا بتوانید خریدی مقرون به صرفه داشته باشید.
در فرآیند تولید تیرآهن علاوه بر فولاد کربنی از ترکیب عناصر دیگر نیز استفاده می شود. استفاده از عناصر مختلف در تولید تیرآهن که به آن ها آلیاژ تیرآهن می گویند باعث تغییر و بهبود خواص مکانیکی و شیمیایی تیرآهن می شود. در این مقاله تمامی آلیاژهایی که ممکن است در هنگام ذوب و ریخته گری به تیرآهن اضافه شوند را بررسی کرده ایم. همچنین انواع آلیاژهای تیرآهن بر اساس استانداردهای ASTM را معرفی کردیم که جزو پرکاربردترین آلیاژها هستند.